Sarmatyzm to kulturowy i społeczny nurt, który pojawił się w Polsce w XVI wieku. Jego nazwa pochodzi od Sarmacji, starożytnego plemienia zamieszkującego tereny dzisiejszej Polski. Sarmatyzm był charakterystyczny dla szlachty polskiej i stanowił ważną część jej tożsamości.

Głównymi cechami sarmatyzmu była postawa patriotyczna, lojalność wobec Rzeczypospolitej oraz silne przywiązanie do tradycji i obyczajów. Sarmaci uważali się za elitę społeczną i dążyli do tego, aby utrzymać swoje pozycje społeczne. Uważali również, że powinni być wierni swoim obowiązkom wobec państwa i narodu. W sarmackich domach panowała surowa dyscyplina i wysokie standardy moralne. Sarmaci cenili sobie honor, odwagę i lojalność. Uważali również, że powinni być otwarci na nowe idee i postawy, ale jednocześnie trzymać się swoich tradycji.